การแข่งขัน

“อย่าทำสิ่งใดด้วยการชิงดีหรือถือดี แต่จงถือว่าคนอื่นดีกว่าตัวด้วยใจถ่อม” - ฟีลิปปี 2:3 THSV11

รอบชิงชนะเลิศของการแข่งขันความสามารถ (talent show โชว์ความสามารถ) กำลังจะเกิดขึ้น มีหลายทีมที่กำลังฝึกการแสดงต่าง ๆ บางคนก็เป็นนักร้อง บางคนเป็นนักเต้น และบางคนก็เป็นนักแสดง ทุกคนคนกำลังคิดยู่ว่าฉันเก่งกว่าคนอื่นหรือเปล่า

เวทีกำลังถูกเตรียมพร้อมไว้สำหรับนักแสดง, ที่นั่งสำหรับแฟน ๆ และแขก

คนที่จะแสดงวิตกกังวล บางคนตัดสินใจว่าพวกเขาควรอธิษฐาน ดังนั้นยู่กันเป็นวงกลมและเริ่มอธิษฐาน หลายคนไม่เคยอธิษฐานมาก่อนและทำเช่นนี้เพราะต้องการชนะ พวกเขาขอให้พระเจ้าช่วยให้พวกเขาชนะ และเพื่อเอาชนะผู้อื่น

ไฟเปิดอยู่ พวกเขามาบนเวที เพลงเริ่ม ผู้ชมส่งเสียงเชียร์ การแข่งขันได้เริ่มขึ้น!

บางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับทั้งหมดนี้ทำให้รู้สึกไม่ดี ผิดไหมที่จะอธิษฐานขอความช่วยเหลือ? มันไม่ผิด แต่ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถชนะได้ หลายคนคงผิดหวัง และสงสัยว่าทำไมเราไม่สามารถร้องเพลง หรือเล่นกีฬาได้ดีกว่านี้ ในที่สุดหลายคนสงสัยว่าเรามีประโยชน์น้อยกว่าคนอื่นไหม เพราะว่าเราไม่มีความสามารถเหล่านี้ พระเจ้าต้องการให้เราคิดแบบนี้ไหม?

แล้วเราเคยสงสัยว่าพระเจ้ารู้สึกอย่างไรกับเรื่องแบบนี้ ทำไมนี่ถึงเป็นครั้งเดียวที่เราสื่อสารกับพระเจ้า? ใครบ้างที่ได้รับเกียรติยศ? เราหรือพระเจ้า? แล้วการอธิษฐานเผื่อคนอื่นล่ะ? เราควรอธิษฐานให้พวกเขาล้มเหลวเพื่อที่เราจะได้ประสบความสำเร็จไหม? แล้วที่เราควรถือว่าคนอื่นดีกว่าตัวเรา? การแข่งขันประเภทนี้ช่วยให้เราเป็นเหมือนยอห์นผู้ให้บัพติศมาไหม ที่กล่าวว่า

พระองค์ต้องยิ่งใหญ่ขึ้น แต่ข้าพเจ้าต้องด้อยลง - ยอห์น 3:30

แล้วเปาโลกล่าวว่า

อย่าทำสิ่งใดด้วยการชิงดีหรือถือดี แต่จงถือว่าคนอื่นดีกว่าตัวด้วยใจถ่อม - ฟีลิปปี 2:3

เราต้องยอมรับว่าธรรมชาติของเราต้องการที่จะให้ตัวเองดีที่สุด วิธีเดียวที่จะหลุดพ้นได้คือมองไปที่พระเยซูและขอความช่วยเหลือจากพระองค์ เราไม่ได้ดีไปกว่าสาวกของพระองค์ที่ปรารถนาจะยิ่งใหญ่ที่สุดเช่นกัน แต่เมื่อเราคิดถึงความยิ่งใหญ่ของเรา มันทำให้เราไม่ได้ยินพระเยซู และลืมคำพูดของพระองค์ เราห่างไกลจากพระองค์และไม่เตรียมพร้อมสำหรับอนาคต

เมื่อพระเยซูทรงพยายามอธิบายให้เหล่าสาวกฟังถึงสิ่งที่พระองค์จะต้องทนทุกข์ พวกเขากำลังทำอะไร?

ลูกา 22:24 มีการโต้เถียงกันในพวกสาวกว่าใครในพวกเขาที่นับว่าเป็นใหญ่ 25พระองค์จึงตรัสกับพวกเขาว่า “กษัตริย์ของคนต่างชาติย่อมเป็นเจ้านายเหนือเขาทั้งหลาย และผู้ที่มีอำนาจเหนือเขานั้นเรียกตัวเองว่าเจ้าบุญนายคุณ 26แต่พวกท่านจะไม่เป็นอย่างนั้น ในพวกท่านคนที่เป็นใหญ่ต้องเป็นเหมือนเด็ก และคนที่เป็นนายต้องเป็นเหมือนผู้ปรนนิบัติ 27ใครเป็นใหญ่กว่ากัน ผู้ที่นั่งรับประทานหรือผู้ปรนนิบัติ? ผู้ที่นั่งรับประทานไม่ใช่หรือ? แต่ว่าเราอยู่ท่ามกลางพวกท่านเหมือนกับผู้ปรนนิบัติ

เหล่าสาวกไม่ฟังจึงแปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับพระเยซูในภายหลัง พวกเขามีวิกฤติครั้งใหญ่

เราพร้อมสำหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในโลกนี้ไหม? หรือเรากำลังพยายามที่จะได้รับเกียรติเพื่อตัวเราเอง และติดอยู่ในวงจรแห่งความหยิ่งผยองและความหดหู่? ขอให้เราจำไว้ว่าเราเป็นลูกของพระเจ้า ไม่ใช่ลูกของโลกนี้

4อย่าให้ต่างคนต่างเห็นแก่ประโยชน์ของตนเอง แต่จงเห็นแก่ประโยชน์ของคนอื่นๆ ด้วย 5จงมีจิตใจเช่นนี้ในพวกท่านเหมือนอย่างที่มีในพระเยซูคริสต์ 6ผู้ทรงสภาพเป็นพระเจ้า (เพราะพระเยซูทรงเป็นพระบุตรองค์เดียวของพระเจ้า เจ้าชายแห่งสวรรค์ ก่อนที่พระองค์จะประสูติเป็นมนุษย์) ไม่ทรงถือว่าความทัดเทียมกับพระเจ้า (พระบิดาของพระเยซู) เป็นสิ่งที่จะต้องยึดไว้ 7แต่ทรงสละพระองค์เองและทรงรับสภาพทาส ทรงถือกำเนิดเป็นมนุษย์ และทรงปรากฏอยู่ในสภาพมนุษย์ - ฟีลิปปี 2:4-7

https://fatheroflove-thailand.com/book/view/identity-wars-thai

เปลี่ยนจากบทความนี้: https://maranathamedia.com/article/view/thoughts-on-competition