พระเจ้ามีแผนการ

สวัสดีครับ ผมอันดรูว์ ผมเป็นลูกชายศาสนาจารย์คนนึงในประเทศไทย ที่เติบโตมากับโบสถ์ เป็นเยาวชนโบสถ์ SDA และหลายคนคิดว่าผมเป็นเยาวชนที่เข้มแข็งคนนึงในโบสถ์ที่นำเยาวชนโบสถ์ได้ ในใจผมไม่เคยคิดอะไรแบบนั้น ผมคิดว่าผมน่าจะอ่อนแอ แต่แค่รู้จักพระคัมภีร์เพราะผมเป็นลูกศาสนาจารย์ ผมเป็นคนที่พ่อกับแม่ไม่ปิดโลก และให้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างภายนอกเช่นกัน และ เปิดให้ผมได้ลองทำอะไรใหม่ๆเสมอ

วันนึงผมตั้งคำถามกับตัวเองว่าผมอยากทำอะไรใหม่ๆ เพราะสิ่งที่ผมชอบคือ ดนตรี และผมก็จะเล่นดนตรีในโบสถ์อย่างสม่ำเสมอ ผมอยากรู้ว่าฝีมือของผมนั้น สามารถนำไปใช้แข่งดนตรีกับคนอื่นที่ไม่ใช่คริสเตียนได้หรือไม่ รายการแรกของผม คือ ของ GMM Grammy ของวง POTATO (วงนี้เป็นวงที่ดังในระดับนึงในประเทศไทย) ผมได้มีโอกาสได้ออดิชั่นแล้วพร้อมที่จะไปเล่นดนตรีกับเค้า เพื่อนผมในห้องเรียนตอนมัธยม พอได้ยิน พวกเค้าก็เตรียมไปรอให้กำลังใจ สุดท้ายมันมีประเด็นที่เรียกว่า วันสะบาโต

วันสะบาโตคือสิ่งที่ทำให้ผมคิดหนักมาก (ในตอนนั้นโบสถ์มีกิจกรรมเยาวชน ที่ไปทำพันธกิจที่สุรินทร์) พ่อกับแม่ให้เลือกระหว่างวันสะบาโต กับการแข่งขันบนเวทีใหญ่ ของ GMM ในขอนแก่น ผมร้องไห้ และต้องตัดสินใจ ครูโตนกับคุณแม่ ให้ผมคิดและเลือกว่า ถ้าไปโบสถ์ คุณจะได้เป็นตัวอย่างที่ดีให้เยาวชน พระเจ้าจะอวยพรมาก แต่ถ้าผมเลือกรายการแข่งขัน ผมจะสูญเสียทุกอย่าง และพระเจ้าจะอวยพรนผมไม่ได้ แครูโตนกับคุณแม่บอกผมให้เลือกเอา ผมตัดสินใจหนักและร้องไห้ 1 คืนและตัดสินใจไปสุรินทร์ พอผมถึงสุรินทร์ ทีมงาน GMM โทรมาก่อนรายการโบสถ์ผมร้องไห้ก่อนนำเพลงนมัสการพระเจ้า ผมเสียใจมาก และตั้งเป้าหมายว่า งานหน้า ผมต้องเลือกสิ่งที่อยากทำ ไม่ใช่พระเจ้า

รายการครั้งที่สอง พวกผมซ้อมมากกว่าเดิม และต้องไปแข่งที่กรุงเทพ บุคคลที่หลายคนมองว่าจะพาเพื่อนรู้จักพระเจ้า แต่ผมพาเพื่อนหนีพระเจ้า ไปแข่งดนตรี สุดท้ายเรื่องน่าตกใจ พระเจ้าทำสิ่งที่อัศจรรย์ พวกเราคิดว่า พระเจ้าอวยพร แต่สิ่งที่ได้รับคือการสาปแช่ง เพราะกรรมการติดธุระมาสาย และเครื่องเสียงพวกผมตอนเทสเสียงคือดีมาก ตอนแข่งคือแย่มาก ไม่มีโอกาสแก้ตัว เพื่อนต่างวง เค้าบอกพวกผมเก่ง แต่มันคือความโชคร้ายของพวกผม ส่วนตัวผมเองรู้สึกผิดหวัง และคำนึงที่เข้ามาในหัวจากคุณแม่ ถ้าพระเจ้าไม่ได้รับเกียรติ ผมก็ไม่มีทางได้รับพรของพระเจ้า ผมท้อ และยิ่งโทษพระเจ้าว่า พระเจ้าใจร้าย

ผมได้มานั่งทบทวน และคิดอีกที ครูโตนรู้ว่าผมเศร้า ครูโตนก็มาเล่าประวัติเก่า ว่าไปทางดนตรี ครูโตนไปได้ไกลกว่าพวกผม แต่ว่าถ้าพระเจ้าเรียกยังไงก็ไม่รอด เหมือนกับ โยนาห์ที่จะหาทางหนีพระเจ้า

พระเจ้าคงไม่ให้ผมไปทางนี้ ผมควรทำอย่างไร ผมเปิดพระคัมภีร์ "เราทราบว่าในทุกสิ่งพระเจ้าทรงกระทำให้ผู้ที่รักพระเจ้าและผู้ที่ถูกเรียกตามพระประสงค์ของพระองค์ได้รับประโยชน์" (โรม 8:28) "เพราะเราเป็นที่รู้จักถึงแผนการที่เรามีต่อพวกท่าน ท่านเป็นแผนการเพื่อความเจริญและไม่ใช่แผนการเพื่อความเดือดร้อน เพื่อให้ท่านมีอนาคตและความหวัง" (เยเรมีย์ 29:11) พระเจ้ามีแผนการให้ผม และเหลือผมที่จะถามพระเจ้า

แต่ผมก็ยังดื้อ ลองหารายการที่ไม่แข่งวันสะบาโต ไปแข่งขันที่ กรุงเทพ สถานที่คือ Central world Bangkok รอบนี้ผมได้ Connection มากกว่าเดิม ได้แข่งดนตรีกับนักร้องชื่อดัง และสิ่งต่างๆที่ผมเห็นคือ ผมทำเพื่อพระเจ้า ความสามารถที่เราใช้ในโบสถ์สามารถทำให้หลายคนปรบมือชื่นชมเรา ถึงจะไม่ชนะ แต่ก็ได้ใจคนฟังที่ Central world Bangkok

สุดท้ายผมก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จด้านดนตรี ผมจึงผันแปลมาเขียนเพลง ให้ฝรั่งร้องเพลงไทย กับ เพลง The Good memories (ในอนาคตกำลังจะมีเพลงตามมา) โดยผมเขียน และตอนนั้นระลึกได้ว่าพระเจ้าทรงเตรียมแผนการทุกอย่างให้ผมอย่างไร และช่วงเวลาที่อยู่ในโบสถ์ผมได้รับอะไรจากพระเจ้าบ้าง พระเจ้าช่วยผมอย่างไรบ้าง (ผมกำลัง วางแผนเขียนคำพยาน เกี่ยวกับ พาคนที่ไม่เป็นคริสเตียน มาเป็นคริสเตียนได้อย่างไร ถ้าทุกคนอยากรู้ว่า พระเจ้ามีแผนการอย่างไร รอติดตามบทต่อไป) พระเจ้ามีแผนให้ทุกคนจริงๆ จนตอนท้ายผมคิดและมอบยอมจำนนให้กับพระเจ้า และผมเห็นว่าพอผมเลือกทางของพระเจ้า ผมได้รับพระพรมากกว่านั้น ผมได้รับคำชมทั้งที่ผมไม่ควรได้รับว่า ผู้นำเยาวชน พาคนรู้จักพระเจ้า และได้มีโอกาสให้กำลังใจผ่านบทความที่ผมอ่านและแต่งเพลงให้คนอื่น และดนตรี ผมก็ไดนำมาใช้นำจิตวิญญาณอีกหลายคนให้รู้จักพระเจ้า ขอพระเจ้าอวยพรกับคนที่อ่าน และให้คุณลองเลือกทางของพระเจ้า คุณจะเห็นการอัศจรรย์