ช่วงหนึ่งของชีวิต

ช่วงหนึ่งของชีวิต

ในประเทศของเรามีการก่อสร้างรถไฟฟ้าซึ่งเป็นการก่อสร้างที่กินเวลายาวนานหลายปี และกว่าจะเสร็จแต่ละสถานีก็กินเวลาล่วงเลยมาหลายเดือน กว่าจะได้สถานีหนึ่ง และสิ่งที่เราสังเกตได้ก็คือ การสร้างรถไฟฟ้านั้นใช้เวลายาวนานเหลือเกิน แต่ผลจากการสร้างและแต่ละสถานีนั้นก็ได้สถานที่สมบูรณ์แบบ และใช้งานได้จริง

เรื่องนี้ก็คล้ายกับชีวิตฝ่ายจิตวิญญาณของฉันเช่นกัน ในช่วงแรกตอนที่ฉันมีความเชื่อใหม่ๆ ฉันมักจะคิดถึงภาพที่ฉันจะโตเป็นผู้ใหญ่ และมองว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะต้องเป็นไปตามความคิดของฉันคือต้องดำเนินไปอย่างราบรื่น ไม่มีอุปสรรคใดๆ

สิ่งที่ทำให้หงุดหงิดใจได้มากที่สุดก็คือ เมื่อเราอยากจะเดินทางไปในสถานที่หนึ่งไวๆ แต่รถไฟฟ้ากับมีป้ายบอกว่า”อยู่ระหว่างการก่อสร้าง” เหมือนเป็นป้ายที่บอกเราว่า ให้หยุดก่อน ทำให้เรารู้สึกเหมือนกับว่าทำไมนะ ทำไมต้องก่อสร้างนานขนาดนั้นด้วย เรื่องนี้ทำให้เรามีความรู้สึกเหมือนกับว่าความเชื่อของเราก็เหมือนกัน ในวันที่เราอธิษฐานต่อพระเจ้าว่าเราอยากได้สิ่งนี้นะ พระเจ้าตรัสกลับมาว่า”ตอนนี้ยังอยู่ในระหว่างการพิจารณาหรือพระเจ้ากำลังจะมอบสิ่งที่ดีกว่าให้เรา” เรากลับไม่พอใจเพราะว่าสิ่งที่เราต้องการคือจะเดินไปสู่จุดมุ่งหมายที่เราวาดไว้ ถึงแม้ว่าทางข้างหน้าจะยังไม่มีทางแต่เราก็ดื้อรั้นต่อพระเจ้าที่จะไปให้ได้

วันหนึ่งเมื่อเวลาผ่านไปหลายปี สิ่งที่ฉันได้เรียนรู้จากประสบการณ์ที่มีต่อองค์พระผู้เป็นเจ้านั้นคือ ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ไม่ว่าเราจะถูกทอดทิ้งกี่ครั้ง ถูกทรยศหักหลัง สิ่งที่จะไม่มีวันเปลี่ยนคือ พระเจ้ารักเราและอยากให้เราเป็นเหมือนพระองค์ “ท่านที่รักทั้งหลาย เดี๋ยวนี้เราเป็นลูกของพระเจ้า และเราจะเป็นอย่างไรต่อไปข้างหน้านั้นเรายังไม่รู้ แต่เรารู้ว่าในเวลาที่พระองค์จะเสด็จมาปรากฏนั้น เราจะเป็นเหมือนอย่างพระองค์ เพราะว่า เราจะเห็นพระองค์อย่างที่พระองค์ทรงเป็นอยู่นั้น” 1ยอห์น3:2

เป็นกำลังใจให้ทุกคนติดสนิทกับพระเจ้านะคะ