เปลวเพลิงที่เผาพลาญ

ดั่งเครื่องหอมแห่งชีวิตหรือ…ไฟจากแดนโลกันตร์กันแน่

สำหรับผู้ที่เชื่อในพระเจ้า เกือบทุกคนเห็นด้วยว่ามีวิธีเดียวที่จะหยุดยั้งความบาปได้ คือปล่อยคนชั่วให้ตายตามเส้นทางของพวกเขาโดยใช้ไฟแห่งความพิโรธของพระเจ้าลงมาเผาคนชั่วให้ตายสิ้นซาก เพราะเราไม่คิดว่าคนชั่วจะทำลายตัวเอง และหากพระเจ้าเป็นพระเจ้าแห่งความยุติธรรม พระองค์ควรลงโทษผู้ฝ่าฝืนและลงโทษตามความชั่วช้าที่พวกเขากระทำ โดยจับเหล่าคนบาปโยนลงในกองไฟและเผาพวกเขาทั้งเป็น ท่านคิดว่าพระเจ้าผู้เปี่ยมด้วยความรักจะทรงทำเช่นนี้ต่อลูก ๆ ของพระองค์?

พ่อแม่คนไหนจะจับลูกที่ดื้อ ไม่เชื่อฟังนำไปไฟเผาทั้งเป็นและเฝ้ามองดูฟังเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด? หรือบางคนบอกว่าวิธีการเดียวที่จะกำจัดมะเร็งได้ก็คือการตัดมันออกไป ปัญหาของการยกข้อเปรียบเทียบละม้ายคล้ายคลึงกันแบบนี้ก็คือเป้าหมาย ใช่! การตัดมะเร็งออกก็เพื่อรักษาชีวิต แต่ไม่ใช่การทำลายเซลล์มะเร็งทิ้งไป หรือบางคนบอกว่าคนชั่วเปรียบเหมือนสุนัขที่เป็นโรคพิษสุนัขบ้าที่ต้องกำจัดด้วยการฉีดยานอนหลับ แล้วก็จับสุนัขนำไปเผาไฟให้มันตายอย่างช้า ๆ ใช้เวลาหลายวันในขณะที่สุนัขส่งเสียงเห่าร้องและหอนด้วยความเจ็บปวด ในขณะที่ด้านข้างคนที่ประกาศว่าตัวเองเป็นชอบธรรมกลับส่งเสียงเชียร์ร้อง “อีกหน่อยหนึ่ง สมน้ำหน้ามัน เจ้าคนชั่ว”? หรือนี่คือสิ่งที่จะเกิดขึ้นจริง ๆ ในยุคสุดปลายโลก?

แน่ทีเดียวท่านแบกความเจ็บไข้ของพวกเรา
และหอบความเจ็บปวดของเราไป
กระนั้นพวกเรายังคิดว่าที่ท่านถูกตี
คือถูกพระเจ้าทรงโบยตีและข่มใจ อิสยาห์ 53:4